Op Instagram van See All This, het onvolprezen kunsttijdschrift, staat een heel mooie post over kunstenaar Tim Knowles. Knowles maakt pennen vast aan de bewegende, zwiepende, wiegende of dansende boomtakken en zo vertellen de bomen hun verhaal aan het papier. Ik was op slag verliefd… Heb jij geen instagram en wil je het wel zien, hier vind je een filmpje van hem en er staat nog meer op zijn site. Dit zegt Tim Knowles in See All This:
‘Elke tekening onthult iets van de kwaliteiten en eigenschappen van de takken, elke boom beweegt anders in de wind: de relaxte, soepele lijn van een eik; de delicate, aarzelende aanrakingen van een lariksboom en de licht neurotische krassen van een meidoorn.’
De tekeningen zijn inderdaad zo verschillend door het karakter van de bomen, ik had daar echt nog nooit over nagedacht. Jij wel? Knowles heeft die onzichtbare kwaliteit van de bomen in één klap zichtbaar gemaakt. De verfijnde lijnen op papier doen haast denken aan Japanse geschriften. Het lijkt me daarom spannend om een haiku te maken die aansluit bij het thema van zijn werk. Want hoe beweegt de boom of struik of bloem die jij waarneemt? En hoe kan je daar iets over zeggen? We krijgen dan talige varianten op Tim Knowles. Heb jij zin om mee te doen? Als er meer inzendingen komen, deel ik ze. Het lijkt me fijn om dit losjes op te vatten. Dus kom jij precies op 5 7 5 lettergrepen uit, grandioos, maar heb jij 4 8 3 lettergrepen, of een kort tekstje van jouw natuurwaarneming, dan neem ik daar even diep mijn petje voor af.
Wil jij graag weten wat een haiku is? Hier vind je bijvoorbeeld een recept voor een stappenplan van het maken van de haiku maar neem dat vooral luchtigjes op en doe het lekker heel anders als jij daar zin in hebt.
Ik heb even een poging gewaagd want dit zag ik vanavond:
De rozenbotteltakken
knikken ja ja ja
naar de IJssel
De silhouetten
van de wilgenkatjes wiegen
in het avondlicht
Het was fijn om zo precies naar de beweging van takken te kijken. Er kwamen ook vanzelf zinnen in mijn hoofd maar het viel me wel op dat het best lastig is om in taal weer te geven welke beweging de takken maakten. Ik ben benieuwd of jij inspiratie hebt. 🙂
Zet jouw vondsten en pogingen gerust hieronder neer. Veel plezier!
Ontvang inspirerende blogs, tips en de agenda van Schrijven met Heleen
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Ontvang inspirerende blogs, tips en de agenda van Schrijven met Heleen
Poezen communiceren op hun eigen manier. Het is misschien ondoorgrondelijk hoe het werkt, maar het werkt! En zo is het ook met schrijven en lezers. Dit is een verhaal over poezen en de sensitiviteit van de lezer.
Tussen ons in lag een stapel hoogwaardige kinderboeken. We visten telkens een boek uit de stapel en lazen daarvan samen de eerste bladzijde. Zin voor zin onderzochten we wanneer onze belangstelling afdwaalde of wanneer we ons levendig voelden, nieuwsgierig en sprankelend. Al snel hadden we 3 verhaalwetten te pakken.
Wil jij al een tijdje graag meer lezen maar komt het er niet van? Dat is heel herkenbaar. Soms zijn er zelfs leesobstakels die je zelf niet eens in de gaten hebt. Er is gelukkig goed nieuws, je eigen leesfeest (of challenge of doel of uitdaging, welk woord je maar prefereert) kan echt helpen, en dan vooral als je dat doel helemaal voor jezelf op maat maakt.
Lavendel vraagt om simpel werk
Zolang vale paarse bloemen
Zichzelf niet verliezen
Helpt de schaar met wasdom
De prunustak wiegt
moment om te koesteren
twee tortelduifjes.
—————————————-
Lente in de lucht,
zangvogels zingen en sjouwen,
de beukenhaag trilt.
Jee Enn
Heel inspirerend dat filmje van Tim Knowles. Ooit ben ik wel eens met een bomenfluisteraar op pad geweest en dan merk je dat bomen ook allemaal anders aanvoelen.
Ik heb een poging gedaan een paar haiku’s te schrijven (blijkbaar ben ik gek op verkleinwoorden 😉:
Van de pruimenboom
Dansen enkele takjes
Ritmisch op de regen
In de hoek van de tuin
Wenkt de dennenboom zachtjes
De pimpelmeesjes
De rode ribes
Deint op de windzuchtjes mee
Ademt in en uit
Groetjes,
Louise Melchers
Beste Heleen,
Jouw schrijf en leesinspiratie krijg al een poosje.
Nu reageer ik met een gedicht opgebouwd met Haiku’s van wat langer geleden.
Ik stuur hem je toe zomaar omdat het kan.
Treurwilg bij de sloot
afhangende bladslierten
in drabbig water
duiver koeren zacht
hun toonsoort lijkt wat mineur
veren verfomfaaid
vrouw met paraplu
ongeduldig half rennend
haar hond mee trekkend
-ik kijk door het raam-
Ritmisch doch verstild
volgt hij licht wind en regen;
onze prunus danst
Als een seismograaf
schrijft de appelboom in bloei
“kom bij me, kom bij”
Zwiepend zwaait de eik.
Gegeseld door stormvlagen
blijft hij overeind
Alsof hij boos is
schudt de viburnum nee! nee!
gevolgd door knikken.
Nu al valt schoonheid
en sneeuwt de border onder.
Appel in de wind.
Heel inspirerend dit!
Bij deze mijn haiku:
Bomen en wortels
schimmels in bosbodems seinen
voorjaar op komst
(Voor een kunstproject hou ik mij bezig met de communicatie van bomen via hun wortel/schimmelstelsels, vandaar dus.)
Mijn bijdrage
Boom haiku
Elke boom creëert
Bestuurd door wiegende wind
Als je die maar helpt
De bamboe fluistert
Lange zinnen zwiept de wind
In mijn luisteroor
niks treurigs
prilgroen wilgenwaas
vitrage raakt het water
deint licht in de wind
Japanse esdoorn
bloedrood priemt in blauw
roerloos tot de wind opsteekt
takken tikkertje doen
grove den
voet in dauw gehuld
harsgeur, je armen spreidend
heerser van de hei