Ik worstel altijd een beetje met de term levensverhaal. Ik vind die worsteling vaak een beetje gek van mezelf en hóe gek dat is, begon me pas afgelopen tijd op te vallen. Ik houd heel erg van biografieën en autobiografieën en waarom dan niet van het woord levensverhaal? 

Ik denk dat het woord levensverhaal in mij het gevoel oproept dat er al bij aanvang een duidelijk verhaal moet zijn. Een verhaal dat de moeite waard is om op te schrijven. Dat gevoel heb ik helemaal niet over mijn eigen leven. Er is niet een evident ‘verhaal‘. Ik krijg door het woord levensverhaal daardoor heel stiekem het gevoel dat het mogelijk is dat het ene leven wel een verhaal is of heeft, en het andere niet. Een klant mailde me onlangs (na mijn bekentenis) dat zij zelf het woord levensverhaal best wel ‘intimiderend‘ vond. Dat vind ik heel mooi gezegd.

Maar elk leven heeft natuurlijk een verhaal. En is een verhaal. En als je begint aan je levensverhaal heb je vaak niet een vastomlijnd idee over dat verhaal. Je begint, je gaat op avontuur, ontdekt waar jij zin in hebt om over te schrijven, en je ontdekt aspecten. In een stukje van jouw verhaal ontdek je iets, dan ontdek je dat aspect van jezelf misschien ook in een ander verhaal en zo ontstaat er een beeld van wie jij was en wie jij bent. Nu vind ik het woord levensverhaal al heel wat fijner worden. 🙂

Als je gaat schrijven, het maakt niet uit hoe je het doet, al hups je als een nieuwsgierige kangeroe door de tijd heen en weer, wordt juist in de details steeds duidelijker hoe jouw leven eruitziet of heeft gezien. Het wordt helder hoe jij bent geworden tot wie je nu bent. Zelfs als je bij het schrijven niet het doel hebt om te gaan begrijpen wie jij precies bent, komt dit gaandeweg toch als vanzelf aan het licht.

Zo geef ik ook graag mijn levensverhalencursussen, door associatief verhalen op te schrijven. Als vanzelf wordt dan die gouden draad zichtbaar, die alles aaneen rijgt en jou maakt tot wie je bent. Dat zit in de verhalen zelf, in de thematiek, maar zeker ook in jouw blik en jouw stem in de verhalen. Het mooie is dat je voor die laatste aspecten niks speciaals hoeft te doen, je hoeft alleen maar te schrijven en als vanzelf ontvouwt het zich, de betekenis van jouw leven voor jouzelf.